خاطرات زرد

وقتی می نویسم سوار بر اسب قصه ها می تازمگاهی در میان ابرها با پرنده ها سخن می گویمگاهی از ژرفای اقیانوسها می گذرم و با ماهیان زیباروی دیدار می کنمو گاهی از دشتها و جنگل های سر سبز می گذرم و سر از رویای کودکی دلشادبر می آورم که فردا را به مانند من در خیالش به تماشا نشسته استوقتی خسته می شوم در خانه ای که خودم نقاشی کرده ام سکنی می گزینمو از پشت پنجره به آفتابی که هرگز غروب نمی کند خیره می شوم وآن بهشت خیال انگیز را نقس می کشم ... خاطرات زرد...ادامه مطلب

خوشا به حال آن روزها که در دفترم زندگی بود

شادی بود غم بود شور کودکانه بود امید و جوانی بود،

خلاصه یک دنیایی بود که می شد نفس آدم ها را احساس کرد

گل ها را بوئید، پائیز را گریست،

زمستان را مثل یک شاخۀ عریان در دل شب لمس کرد،

تو گویی زندگی در دفتر من همچو باغی بود از باغ های بهشت ...

خاطرات زرد...

سخت است میان واژه ها افتادن و حرف دل گفتن

کلمه ها از من گریزانند، شاید زبانم قاصر است

یا که دل نمی تواند آنچه می خواهد بگوید،

جمله هایم به مانند پرتوهای غروب در کوچۀ بن بست

به دام افتاده اند، و شب لاجرم می رسد و من

همچنان به سپیده دم امیدوارم ...

خاطرات زرد...

از در شکستۀ باغ کسی نمی گذرد

کسی دلش به حال بنفشه ها تنگ نمی شود

هیچ عاشقی به پروانه ها دل نمی بندد

کوچه سرد است و بازار بی رونق

عید از این دیار غریبانه می گذرد

روزهای ما چو شب و شب هایمان همه کابوس

چرا نمی شکند این سد و نمی برد آب این تباهی را ...

خاطرات زرد...

همچو کودکان به دنبال سایه ها می دویم

این شب چه دارد که ما از روز گریزانیم

دوست داریم در درازای شب و در قعر تاریکی ها

به دنبال قهرمان قصه ها باشیم، بی آنکه در روز

دمی در آئینه نگاهی بر خود کنیم ...

خاطرات زرد...

روزی قصۀ ما هم به سر می رسد

و مانیز جزو فراموش شدگان به حساب می آئیم

آرام به دامن طبیعت باز می گردیم

و کسی نمی داند که آیا

باز چشم بر این جهان یا جهانی دیگر می گشائیم یا نه

و چه غم انگیز است دمی آمدن و تا ابد رفتن ...

خاطرات زرد...

بعضی از آدمها مثل سطل آشغال نو می مانند هرچه هم ظاهرشان زیبا و پر نقش و نگار باشد بالاخره تویشان پر از زباله است ... خاطرات زرد...

انسانها همواره فکر می کنند که با بقیه متفاوتند و این اندیشه همۀ انسانها را شبیه هم می کند ... خاطرات زرد...

در گذرگاه زندگی من رهگذری بیش نیستم تنها رسالتم غرس نهالی است که بر آیندگان سایه افکند ... خاطرات زرد...

تو می رفتی و پنجره ها باز بود

باد آرامی در حیاط می وزید و

شاخه های درخت نو پا را تکان می داد

تو رفتی، اما هنوز هم کسی نیست

که پنجره ها را ببندد ...

خاطرات زرد...